Het is een weten. Een weten dat het er gaat komen. Hoe en wanneer, ik laat het stromen zoals het komt. Enkele pogingen had ik al gedaan. Maar ik had over de vorm nog geen goed gevoel. En dan weet ik; laat maar los. Al die tijd was het latent aanwezig. Het schrijven van mijn boek.

Totdat er een paar weken geleden een oproep kwam op Facebook. Van Anita Nauta die mensen zocht om te begeleiden die vastliepen met schrijven. Ik voelde meteen, ik meld me aan. En ja, het was een heel waardevol Skype gesprek. Ik voelde een nieuwe ingang ontstaan. Een manier van opbouw. Wat wil ik er nou echt in hebben? Wat wil ik uitdragen? Wat is nou echt belangrijk? En dat weet ik dus feilloos.

En het bruist weer in mij, hele teksten. De gebeurtenissen die erin moeten. Welke woorden, welke zinnen, het gevoel is weer aan en ik merk aan mezelf dat ik er erg blij van word!!!

Dank je wel Anita!! Je hebt me even een duwtje gegeven dat ik precies even nodig had. Ik kan weer volop vooruit.

Ik schrijf al enige tijd blogs, maar wist niet waar ik ze zou plaatsen. Inmiddels heb ik een website aangemaakt waarop de ik de blogs plaats. Ik twijfelde of mijn schrijftaal goed zou zijn. Toen leerde ik Anita kennen. Wauw, wat heeft zij mij mooie tips gegeven. Van het zoeken van een niche, naar het in clusters verdelen van de blogs. Wat was en ben ik hier blij mee.
Anita heeft me goed geholpen. Als ik weblogs op mijn website heb staan laat ik haar er nog een keer naar kijken. Zit jij vast met schrijven en kun je wel wat hulp gebruiken? Dan raad ik je aan Anita je te laten helpen.